Ανοίγει πόρτα μονιμοποίησης

Σύμφωνα με τον γενικό επίτροπο Γ. Σχοινιωτάκη, η δικαστική μετατροπή μιας σύμβασης σε αορίστου χρόνου δεν είναι συνταγματικά απαγορευμένη, εφόσον ο εργαζόμενος καλύπτει πάγιες και διαρκείς ανάγκες
«Πράσινο φως» για μεγάλες ανατροπές υπέρ των συμβασιούχων στα ζητήματα της μονιμοποίησης και της κανονικής πληρωμής όσων έχουν δικαιωθεί από τα εργατικά (πολιτικά) δικαστήρια ανάβει με πρόταση-σταθμό προς την Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου (ΕΣ) ο γενικός επίτροπος Επικρατείας ΕΣ, Γ. Σχοινιωτάκης.
Με αφορμή τη συνεχιζόμενη άρνηση τα τελευταία χρόνια των επιτρόπων του ΕΣ να εγκρίνουν δαπάνες για πληρωμή συμβασιούχων στο Δημόσιο, στα ΝΠΔΔ και κυρίως στους ΟΤΑ (δήμους κ.λπ.), ο γενικός επίτροπος ζητεί την ανατροπή της νομολογίας της Ολομέλειας του ΕΣ, που από το 2006 είχε κρίνει (με οριακή πλειοψηφία) ότι είναι ανυπόστατες και ανίσχυρες οι αποφάσεις των πολιτικών δικαστηρίων που δικαιώνουν συμβασιούχους, «μπλοκάροντας» έτσι τις πληρωμές τους και αφήνοντας το όλο θέμα αποκλειστικά στο ΑΣΕΠ.
Σύμφωνα με τον γενικό επίτροπο, το Σύνταγμα του 2001 θέλησε να απαγορεύσει τις μονιμοποιήσεις για όσους κάλυπταν πρόσκαιρες, απρόβλεπτες και επείγουσες ανάγκες. Δεν θέλησε να βάλει εμπόδια, όμως, σε κάθε μετατροπή συμβάσεων σε αορίστου χρόνου, δηλαδή στις εικονικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου, με τις οποίες καλύπτονταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, κατά καταστρατήγηση εργασιακών δικαιωμάτων.
Δικαίωμα
Κατά την πρόταση, τα πολιτικά (εργατικά) δικαστήρια έχουν δικαίωμα να κρίνουν τον πραγματικό χαρακτήρα μιας εργασιακής σύμβασης και η δικαστική μετατροπή της από ορισμένου σε αορίστου χρόνου δεν είναι συνταγματικά απαγορευμένη, αλλά αποτελεί απλή αναγνώριση του αληθινού περιεχομένου της εργασιακής σχέσης. Η τυχόν ανάθεση του ζητήματος των συμβασιούχων αποκλειστικά στο ΑΣΕΠ (όπως κάνει το διάταγμα Παυλόπουλου, ΠΔ 164/04) είναι αντισυνταγματική.
Και τούτο διότι δεν μπορεί να ανατίθενται σε διοικητικές Αρχές οι ιδιωτικές διαφορές, όπως είναι οι εργασιακές σχέσεις, ενώ παράλληλα ο εργαζόμενος θα στερούνταν το δικαίωμα της πλήρους και αποτελεσματικής έννομης προστασίας του, που κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα.
Ετσι τα πολιτικά δικαστήρια μπορούν να δικαιώνουν συμβασιούχους αναγνωρίζοντας ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες κι επομένως το ΕΣ οφείλει να εγκρίνει τα χρηματικά εντάλματα πληρωμής τους ως εργαζομένων με συμβάσεις αορίστου χρόνου.
Αν η Ολομέλεια υιοθετήσει τις επόμενες εβδομάδες την πρόταση-βόμβα, θα αποκατασταθεί μια μεγάλη αδικία, θα εγκριθούν αναδρομικά οι πληρωμές δεδουλευμένων για χιλιάδες συμβασιούχους και θα ανοίξει ο δρόμος για τη δικαστική δικαίωση, τουλάχιστον εκείνων που πράγματι καλύπτουν διαρκείς ανάγκες.
Στη συγκεκριμένη υπόθεση ο Δήμος Κρωπίας είχε αρνηθεί να εκτελέσει απόφαση Πρωτοδικείου που δικαίωσε το 2006 τελεσίδικα 34 συμβασιούχους, κρίνοντας ότι έπρεπε να εργάζονται ως αορίστου χρόνου, γιατί κάλυπταν διαρκείς ανάγκες.
Το 3μελές συμβούλιο συμμόρφωσης του Αρείου Πάγου δέχθηκε ότι ο δήμος όφειλε να εκτελέσει την απόφαση του Πρωτοδικείου και του έβαλε πρόστιμο 155.000 ευρώ για τη μη συμμόρφωση απέναντι στους εργαζομένους. Ομως η επίτροπος του ΕΣ «μπλόκαρε» πάλι τη μισθοδοσία, επικαλούμενη τη νομολογία της Ολομέλειας ΕΣ από το 2006.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΥΛΩΝΙΤΗΣ